Θέματα φιλοσοφικά, επιστημονικά, κοινωνικά, ψυχολογικά, για τον άνθρωπο. Νευροεπιστήμες, εγκέφαλος,συνείδηση και νοημοσύνη. Νίκος Λυγερός.

Όλες οι ανθρώπινες έννοιες είναι προβολές του ανθρώπινου πνεύματος γι'αυτό σε τελική ανάλυση πολλές φορές είναι απατηλές. Δεν βλέπουμε την πραγματικότητα , την αντιλαμβανόμαστε (όπως νομίζουμε εμείς πως είναι). Ο,τι βλέπουμε είναι μια ερμηνεία της πραγματικότητας, που βασίζεται σε υποκειμενικά, ελαττωματικά ή προκατειλημμένα παραδείγματα. Αυτό έχει επιπτώσεις όχι μόνο στο πώς καταλαβαίνουμε τον κόσμο, αλλά και πώς καταλαβαίνουμε τους ανθρώπους... Όταν κάποτε ρώτησαν τον Ηράκλειτο πώς γνωρίζει όσα γνωρίζει απάντησε: «ερεύνησα τον εαυτό μου». Όμως δεν αρκεί μόνο η αυτογνωσία, χρειάζεται και η εμπάθεια... O Σωκράτης, μέσω της μεθόδου διαλόγου που είχε αναπτύξει, εκμαίευε (εξ ου και Μαιευτική Μέθοδος) από τον συνομιλητή του την αλήθεια/γνώση που είχε μέσα του αλλά δεν γνώριζε. Ο άνθρωπος δε μπορει να αναζητά αυτό που δε γνωρίζει γιατί τότε δεν ξέρει τί να αναζητήσει αλλά ούτε αυτό που γνωρίζει μπορεί να αναζητά γιατί το ξέρει ήδη. Ο άνθρωπος τίποτε νέο δε μαθαίνει, παρά μόνο παίρνει συνείδηση των όσων ήδη γνωρίζει. Η γνώση (μάθηση) είναι ανάμνηση (ενθύμιση) , υπάρχει λοιπόν η ανάμνηση μέσα μας...

Επικίνδυνος για την κοινωνία είναι αυτός που έχει όραμα

Νίκος Λυγερός - Επικίνδυνος για την κοινωνία είναι αυτός που έχει όραμα.
Όταν δεν δίνουμε αξία σε αυτό που κάνουμε, είναι δύσκολο να έχει ουσία η ζωή μας. Επειδή δεν έχει ουσία η ζωή μας, ξαφνικά λέμε θα μπορούσαμε να αλλάξουμε ζωή. Αρχίζουμε λοιπόν τα όνειρα. Τα όνειρα είναι οι πρώτες ουσίες που παρέχει η κοινωνία. Τα όνειρα έχουν ένα πράγμα που είναι πολύ καλό: όσο πιο πολύ έχετε όνειρα, τόσο λιγότερο ξυπνάτε – εφόσον κοιμάστε, για να έχετε όνειρα - και τελικά αντέχετε την ζωή σας, η οποία μπορεί και να είναι απαράδεκτη. Η ιδέα είναι ότι κάποιος που ονειρεύεται, δεν είναι ποτέ επικίνδυνος για την κοινωνία, είναι απλώς ονειροπόλος. Αυτός που είναι επικίνδυνος για την κοινωνία, είναι αυτός που έχει όραμα. Γιατί, για να το υλοποιήσει χρειάζεται νοημοσύνη. Αν έχει νοημοσύνη, θα αντισταθεί στη βλακεία, μετά θα αμφισβητήσει την ιεραρχία και θα υλοποιήσει κάτι το οποίο είναι αδιανόητο για την κοινωνία, ενώ θα είναι φυσιολογικό για την επόμενη. Η κοινωνία λοιπόν θέλει να έχει ένα παρόν, το οποίο να αναπαράγεται και να μην αλλάζει πολύ. Γιατί αν αλλάξει πολύ πώς θα το ελέγξει; Το θέμα είναι ότι για να μην αλλάξει πολύ, πρέπει να διατηρήσει το παρόν. Όταν διατηρεί το παρόν, γίνεται συντηρητική. Άρα η παραμικρή απόκλιση είναι επικίνδυνη.